Profesor Tadeusz Bartczak

BARTCZAK Tadeusz Jan (28 VII 1935 Warszawa) syn Józefa i Zofii z d. Boczkowskiej; chemik, krystalochemik. Ścieżka naukowa: na Wydz. Chemicznym PŁ: 1957 mgr inż., prom. prof. S. Chrzczonowicz, 1965 dr, prom. dr Z. Gałdecki i prof. E. Józefowicz, 1986 dr hab. n. chem. w zakresie chemii fizycznej; 1997 prof. n. chem. Ścieżka zawodowa: w Katedrze Chemii Nieorganicznej PŁ: 1955–1956 z-ca asyst., 1956–1958 asyst., 1958–1965 st. asyst., 1965–1987 adiunkt; 1969 imatrykulowany jako Member of Oxford University (Linacre College, UK, prof. Dorothy Crowfoot Hodgkin); 1969–1970 staż podoktorski, Oxford University UK; 1970 adiunkt w Instytucie Chemii Ogólnej i Ekologicznej PŁ (w wyniku reorganizacji); Research Fellow: 1982–1983 Notre Dame University USA, 1983–1984 Northwestern University USA; 1987–1991 doc. w Instytucie Chemii Ogólnej i Ekologicznej PŁ; 1989 Visiting Scientist Oxford University UK; 1990–1993 prodziekan Wydz. Chemicznego PŁ; od 1991 prof. nadzw. PŁ; 1993–2000 kier. Studium Doktoranckiego Wydz. Chemicznego; 2001–2005 prof. zw. PŁ; 2005–2007 prof. zw. (1/3 etatu); 2007–2010 prof. zw. w Wyższej Szkole Zawodowej Łódzkiej Korporacji Oświatowej. Kierunki badawcze: krystalochemia związków fosforoorganicznych; struktura krystaliczna i molekularna związków koordynacyjnych, metaloorganicznych i supramolekularnych, w szczególności metaloporfiryn, nowych nitrozowych kompleksów renu i cyklofosfazenów modyfikowanych eterem koronowym; struktura pochodnych eterów lariatowych; krystalochemia kompleksów prostych nieorganicznych kompleksów soli lantanowców z urotropiną; struktura potencjalnych farmaceutyków. Najważniejsze dokonania naukowe: wyznaczenie struktury krystalicznej i molekularnej kilkudziesięciu nowych chemicznych związków nieorganicznych, organicznych i metaloorganicznych. Recenzje dorobku naukowego: 1 rec. hab., 4 rec. dokt.; 5 rec. wniosków o granty, 6 nieprzeznaczonych do druku oprac. badaw. dla przemysłu dla OBR „Siarkopol”. Współpraca z ośrodkami naukowymi: uczestnik badań „Badania struktury i przemian fazowych oraz stabilizacji niektórych odmian siarki i jej połączeń oraz asfaltu” – problem węzłowy 01.3.3.04.04 OBR „Siarkopol” w Machowie (Polska); 1982–1983 Notre Dame University South Bend, IN (USA), prof. W. R. Scheidt, 3 publ., Northwestern University, Evanston, ILL (USA), prof. J. A. Ibers, 4 publ.; 1990– 1991 Oxford University (Wlk. Bryt.), prof. C. K. Prout, 2 publ.; 1992 Neuchatel University (Szwajcaria), prof. H. Stoeckli-Evans, 1 publ.; 1998–2000 „Badania warunków powstawania, stabilizacji i przemian fazowych różnych odmian siarki – Dyfraktometryczne i derywatograficzne badania siarki modyfikowanej tiokolami” – problem węzłowy jw.; 2001 „Badania rentgenograficzne siarki nierozpuszczalnej w CS2 oraz siarki modyfikowanej tiokolami” – problem węzłowy 01.2.03.04.04 OBR „Siarkopol” w Machowie (Polska); 2005 University of Ioannina (Grecja), prof. D. Kovala-Demertzi, 1 publ. Członkostwo w organizacjach: od 1972 czł. zw. ŁTN, od 2000 sekr. i przewodn. Komisji Krystalograficznej tamże; 1997–2000 przewodn. Sekcji Krystalochemii Polskiego Tow. Chemicznego; od 2001 czł. założ. Polskiego Tow. Krystalograficznego; 1983 czł. American Crystallographic Association, European Crystallographic Association. Kształcenie kadry naukowej: prom. 4 dokt. Dydaktyka: chemia analityczna; chemia ogólna i nieorganiczna; krystalografia i rentgenograficzna analiza strukturalna. Odznaczenia i nagrody: 1980 Nagroda Sekr. Nauk. PAN; Nagroda MNSWiT, zespoł. III°. Hobby: 1955–1964 wspinaczka wysokogórska w Tatrach, na Kaukazie i w Hindukuszu Wschodnim (Afganistan); pierwsze wejście na szczyt M2 (6350 m) w 1963, z Jerzym Michalskim; narciarstwo zjazdowe. Bibliografia podmiotowa w wyborze: dorobek nauk. ponad 110 poz. Osiągnięcia krystalografii białek, [w:] Encyklopedia fizyki współczesnej (Warszawa 1983); Krystalochemia wybranych pochodnych oktetylo- i tetrafenyloporfiryny, „Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej” (1986, 491). E-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Żródło: Słownik członków Łódzkiego Towarzystwa Naukowego 2010-2015