Profesor Teresa Dębowska-Romanowska

DĘBOWSKA-ROMANOWSKA Teresa (31 X 1941 Sandomierz) córka Antoniego i Genowefy; prawnik. Ścieżka naukowa: na Wydz. Prawa i Administracji UŁ: 1964 mgr, prom. prof. Z. Szymański, 1971 dr, prom. prof. N. Gajl; 1981 dr hab. n. praw. Ścieżka zawodowa: 1991–1993 Sędzia Trybunału Stanu; 1992 prof. zw. UŁ; 1993–1997 Sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego; 1993–2012 kier. Katedry Prawa Finansowego Wydz. Prawa i Administracji UŁ; 1997–2006 Sędzia Trybunału Konstytucyjnego (obecnie w stanie spoczynku); od 2012–2016 Kurator Zakładu Prawa Daninowego i Budżetowego, 2014–2017 czł. Kolegium Najwyższej Izby Kontroli. Kierunki badawcze: konstytucyjne prawo finansowe; prawo budżetowe; teoretyczno-prawne zagadn. podatku; teoria finansów publicznych; konstytucyjne prawo podatkowe; prawo budżetowe; finanse i ustrój samorządu terytorialnego; twórczyni koncepcji subwencji ogólnej dla samorządu terytorialnego oraz regionalnych izb obrachunkowych jako organów nadzoru w sprawach finansowych. Recenzje dorobku naukowego: 2 rec. w przew. prof., 4 rec. hab., 4 rec. dokt., 2 rec. grantów. Członkostwo w organizacjach: od 2005 czł. ŁTN. Udział w redakcjach czasopism: od 1998 czł. Rady Nauk.: „Samorządu Terytorialnego”, od 2001 „Monitora Podatkowego”; od 2003 czł. Rady Nauk.-Programowej „Finansów Komunalnych”. Kształcenie kadry naukowej: prom. 9 dokt. Dydaktyka: prawo finansowe; prawo finansów publicznych; lokalne prawo finansowe; publ.: Prawo finansowe (Warszawa 2000, współaut.). Inne: 1980–1989 czynny udział w dział. NSSZ „Solidarność” jako jej ekspert ds. finansowych; po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu została społ. ekspertem Sejmu i Senatu, uczestnicząc czynnie w pracach nad ustawą o samorządzie terytorialnym, ustawą o finansach lokalnych oraz ustawą o regionalnych izbach obrachunkowych; owocem tej pracy było wprowadzenie instytucji subwencji ogólnej jako dochodu samorządu, a zarazem publicznego prawa podmiotowego, które mogło być dochodzone z budżetu państwa i skutkowało erga omnes; 1993 utworzenie regionalnych izb obrachunkowych, będących pierwszą w hist. ustroju pol. próbą stworzenia sądownictwa finansowego – oparte zostało o koncepcję wynikającą z autorskiego proj. tej ustawy, który stał się następnie bazą dla tzw. senackiego proj. tejże. Bibliografia podmiotowa w wyborze: dorobek nauk. ponad 120 art. Zagadnienia prawne wydatków publicznych na rzecz osób trzecich (Łódź 1993); Komentarz do prawa budżetowego państwa i samorządu terytorialnego wraz z częścią ogólną prawa finansowego (Warszawa 1995); Prawo finansowe: część konstytucyjna wraz z częścią ogólną (Warszawa 2010); Prawo finansowe sektora finansów publicznych, t. 2 (Warszawa 2010); Prawo finansowe po transformacji ustrojowej, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” (2011, R. 73, z. 3).

Żródło: Słownik członków Łódzkiego Towarzystwa Naukowego 2010-2015